Terk edilmiş bir yer görünce,yaşlı bir ağaç görünce dayanamaz
düşüncelere dalarım..
acaba neler yaşandı içinde,nelere şahit oldu ve şimdi
öylece yalnız kaldı diye...
ben de var bir sorun biliyorum,
çocukluğumdan kalma bir eşyayı atarken ya da verirken
üzülür diye düşünürüm,
odamı boyarken ya da kağıt kapladığımda
geçmişi silmiş gibi hisseder,
duvar üzülür diye düşünürüm..
Biraz Japonluk var galiba,
ben de onlar gibi eşyaların bizimle yaşayıp,
yaşlandığını düşünürüm..
4 yorum:
Katılıyorum, hatta bıraktığım şeylerin dışında yeni gelenler içinde benzer düşüncelerim olur. Aynısı bir başkası alınca benim kadar severek kullanıcak mı? ya da çok kullanıcak mı, bir kere kullanıp bırakacak mı?...
Hastalık mı acaba bu¿
Haha bilmiyorum?:D Peki dışarda gördüğün herhangi bir insanın yerine kendine koymaya çalışmak nasıl? Nerde yaşar, ne iş yapar, ismi ne, kimdir? Onları bilmem ama bu kesin hastalık:D
I think this is one of the most important information for me. And i am glad reading your article. But should remark on few general things, The website style is perfect, the articles is really nice
Yorum Gönder